CANDIDA, czym różnią się drożdżaki od grzybów Candida. Czy nęka Cię CANDIDA?

Źródło zdjęcia: internet

DROŻDŻAKI CANDIDA

Drożdżaki nazywane są drożdżami, lecz w rzeczywistości są one zarodnikami grzybów. Innymi słowy, drożdżaki posiadają wszystkie cechy drożdży, z tą różnicą, że w odpowiednich warunkach mogą zakiełkować, zapuścić korzenie, z których wyrasta grzybnia, czyli ciało wegetatywne grzyba. Ponadto drożdżaki niczym od drożdży się nie różnią.

Drożdżaki Candida wraz z bakteriami stanowią naturalną mikroflorę jelit człowieka, w których wnętrzu odpowiednia wilgotność, obfitość pożywienia oraz stała temperatura na poziomie 36,6 °C stwarza im doskonałe warunki do życia. Drożdżaki, jak drożdże, odżywiają się cukrami prostymi pozostałymi w masie kałowej. Jako komensale wraz z innymi drobnoustrojami współuczestniczą w zagospodarowaniu resztek pokarmowych, nie czyniąc gospodarzowi żadnych szkód – nie są patogenam (czynnikiem chorobotwórczym). W normalnych warunkach drobnoustroje jelitowe nieustannie konkurują między sobą o dostęp do pożywienia, dzięki czemu samoistnie utrzymuje się między nimi równowaga ilościowa (homeostaza).

Równowaga ta jest jednak chwiejna i wystarczy chwilowy wzrost ilości cukrów prostych w jelicie grubym lub jedna tabletka antybiotyku przeciwbakteryjnego (na które drożdżak jest odporny), by równowaga została zachwiana na korzyść drożdżaka.

U coraz większej ilości osób występuje nadmierny rozrost mikroorganizmu zwanego Candida albicans, co wywołuje chorobę zwaną drożdżycą.

Candida przez swoje oddziaływanie na ścianę jelita powoduje jej nieszczelność i wzmożoną przepuszczalność ścian jelit dla molekuł, które normalnie nie powinny się pojawić we krwi, co może prowadzić do reakcji układu immunologicznego na nie np.: alergii na pokarmy.

CZYM SĄ ZATEM GRZYBY CANDIDA

Grzyby Candida są bezwarunkowymi pasożytami, bowiem do życia niezbędna jest im tkanka organizmu żywiciela, która jest ich środowiskiem, pożywieniem, a także miejscem, gdzie wydalają produkty przemiany materii, czyli własne odchody. A to oznacza, że są niebezpiecznymi patogenami, które wykorzystują każde osłabienie systemu odpornościowego żywiciela, by rozrosnąć się w jego tkankach, uszkadzając je.

W obrębie uszkodzonej tkanki grzyb wytwarza ognisko grzybicze, któremu zazwyczaj towarzyszy miejscowy stan zapalny. Z rozpadu komórek tkanki pozostają resztkowe substancje, którymi grzyb się nie odżywia. Ale w przyrodzie zawsze jest tak, że jeśli jest pożywka, to amator na nią z pewnością się znajdzie. Konsumentami tej pożywki są bakterie, najczęściej gronkowce i paciorkowce.

Z tego właśnie powodu w laboratoryjnej hodowli wymazu pobranego z ogniska grzybiczego najczęściej hoduje się bakterie, a najrzadziej faktycznego sprawcę odpowiedzialnego za zainicjowanie przewlekłego stanu zapalnego – grzyba Candida. Toteż wyniki badań dodatkowych nie mogą więc mieć decydującego znaczenia przy stawianiu rozpoznania grzybiczego zakażenia organizmu, ponieważ najczęściej okazują się niewiarygodne.

RODZAJE GRZYBÓW CANDIDA

Obecnie znanych jest około 196 rodzajów grzybów Candida, a tylko 15 z nich ma właściwości chorobotwórcze. Odmianą najczęściej infekującą organizmy ludzkie jest Candida albicans, który jest sprawcą 90% wszystkich infekcji grzybiczych, resztę zakażeń wywołują: Candida tropicalis, Candida glabrata, Candida parapsilosis, Candida krusei, Candida lusitaniae. Groźną odmianą jest także Candida parapsilosis, który najczęściej zasiedla śluzówkę jelit, jamy ustnej, gardła, dróg moczowych i pochwy (u kobiet), a u mężczyzn prostatę.

Możliwe objawy:

• alergie pokarmowe lub uczulenie na lotne substancje chemiczne

• dolegliwości układu oddechowego (astma, zapalenie oskrzeli, ból uszu, ból gardła).
• dolegliwości układu trawiennego (wzdęcia, zaparcia lub biegunki, bóle żołądka, trudności z trawieniem, zespół jelita nadwrażliwego, nieprzyjemny oddech)
• dolegliwości układu moczowo-płciowego (impotencja, bezpłodność, problemy z menstruacją, swędzenie odbytu, infekcje w pochwie, świąd pochwy i krocza, nieregularne i bolesne miesiączki, nawracające infekcje pęcherza moczowego)
• dolegliwości neurologiczne (depresja, zawroty głowy, drażliwość, migreny, trudności w koncentracji, zmęczenie, zaburzenia snu)
• dolegliwości dotyczące skóry: trądzik, zmiany grzybicze na skórze, stopa atlety, swędzenie skóry i odbytu, stany zapalne skóry, wysypki na twarzy, pokrzywka.
  
  

  

  
  

  Domowe badanie na Candidę – TEST ŚLINY

  Jeśli podejrzewasz, że masz grzybicę ogólnoustrojową canddia albicnas i chciałbyś jak najszybciej uzyskać choć szczyptę potwierdzenia swojego przypuszczenia, to polecamy Ci prosty domowy sposób na wykrycie tego, tak zwany test śliny.

  Jak wykonać test śliny na candide?

  Rano po obudzeniu nie idź od razu myć zębów tylko zbierz trochę śliny w ustach i napluj do szklanki wody. Wybierz przezroczystą szklankę by móc obserwować, co się dzieje z Twoja śliną. Obserwuj ślinę co 15 minut przez okres godziny. O zakażeniu grzybem candidą będzie świadczyć kilka rzeczy:

  • sznury wyglądające jak nogi ciągnące się od śliny unoszącej się na wierzchu
  • rozdrobniona ślina wyglądająca jak chmura, opadająca na dno szklanki lub unosząca się w szklance jak mgła aerozolowa

  Jeśli natomiast nie pojawia się żadne odnogi ze śliny i będzie ona opadać na dno szklanki jednolitym strumieniem to jest wysokie prawdopodobieństwo że nie masz grzybicy.

  Pamiętaj jednak, że ten test nie daje stuprocentowej pewności i warto powtórzyć go kilka razy. 

  
  

  

Istnieje dzisiaj na rynku wiele preparatów wspomagających usunięcie Candida z organizmu.