![]() |
Źródło: Internet |
Ojczyzna tego pospolitego drzewa jest południowa część Półwyspu Bałkańskiego. Kasztanowiec cieszy się opinią drzewa dekoracyjnego,toteż chętnie jest wysadzany w parkach i wzdłuż dróg tworząc efektowne aleje dzięki swej gęstej i rozłożystej koronie.
Ma charakterystyczne, siedmiopalczaste liście, kwiaty różowo nakrapiane na zebrane w okazałe, wzniesione kwiatostany. Owoce to kuliste, kolczaste torebki, w których znajduje się zwykle jedno duże, okrągławe i nieco spłaszczone nasienie, czyli po prostu kasztan.
W uprawie spotyka się odmiany o kwiatach od barwy białej przez żółtą i różową do czerwieni. W lecznictwie ma znaczenie odmiana biało kwitnąca.
Kasztanowiec
dostarcza kilku surowców leczniczych:
- wiosną zdejmuje się korę z młodych, gładkich oraz zdrowych gałązek i suszy w przewiewie – otrzymuje się korę kasztanowca
- w czerwcu ścina się w pełni kwitnienia całe kwiatostany kasztanowca, a następnie obrywa pojedyncze kwiaty z szypułkami i suszy rozkładając cienką warstwą w miejscach zacienionych i przewiewnych - otrzymuje się kwiat kasztanowca
- w końcu lipca zrywa się niedojrzałe owoce kasztanowca wyłącznie na zlecenie zakładów zielarskich i w stanie świeżym przerabia w przetwórniach na wyciągi
- jesienią często zbiera się dojrzałe nasiona kasztanowca, które służą do wyrobu kleju dekstrynowego oraz saponin
- do celów leczniczych w maju i czerwcu zbiera się również liście kasztanowca, które bogate są w witaminę K.
Surowce
nie wolno suszyć w temperaturze powyżej 50 stopni C. Kwiaty i
liście wrażliwe są na światło, dlatego suszyć je w półmroku.
Podstawowe
związki czynne kasztanowca:
1.
Nasiona i owoce: posiadają
mieszaninę saponin trójterpenowych w ilości 3-13%, zwaną escyną,
która zawiera osiem połączeń glikozydowych protoescygeniny
baryngtogenolu C z kwasami angelikowym, tiglinowym i octowym,
ponadto
około 0,15% flawonoidów, a wśród nich pochodne
kwercetyny, następnie związki kumarynowe, garbniki i karotenoidy.
2.
Kora: obfituje w hydroksykumarynę - eskulinę oraz fraksynę,
zawiera też escynę, flawonoidy, garbniki i trójterpeny.
3.
Kwiaty: w kwiatach znajdują się escyną, flawonoidy,
obejmujące 5 pochodnych kemferolu i izokwercetyny, związki
kumarynowe, jak eskulina i
fraksyna, cukry, kwasy polifenolowe, jak
kwas chlorogenowy, a ponadto garbniki.
4.
Liście: w liściach
są flawonoidy pochodne kemferolu i
kwercetyny oraz escyną i związki kumarynowe.
WŁAŚCIWOŚCI
LECZNICZE KASZTANOWCA:
- związki czynne zawarte w przetworach kasztanowca uszczelniają ściany naczyń włosowatych i doprowadzają ich przepuszczalność do stanu normalnego dzięki zmniejszeniu kruchości naczyń. Usprawnia się przepływ krwi w naczyniach żylnych,co hamuje krzepliwość krwi i przeciwdziała powstawaniu zakrzepów wewnątrznaczyniowych.
- pomocny w stanach zapalnych wątroby, żołądka i jelit
- działa także przeciwbakteryjnie oraz rozkurczowo na układ pokarmowy
- ułatwia wydalanie moczu przy przeroście prostaty
- przy hemoroidach, żylakach nóg, żylakach powrózka nasiennego
- stosowany także przy zakrzepowym zapaleniu żył, przy krwiakach, zapaleniu ścięgien
- stosowany zewnętrznie na skórę działa przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie i ściągająco
- stosowany przy obrzękach wywołanych urazami mechanicznymi, ponieważ przyspiesza wchłanianie płynu surowiczego w miejscu obrzęku, a także przy obrzęku płuc i mózgu
- pomocny przy leczeniu oparzeń i odmrożeń.
Działania
niepożądane: nie należy przekraczać zalecanych dawek, gdyż może
to spowodować
nudności i wymioty.
![]() |
Źródło: Internet |
PRZYKŁADOWE
SPOSOBY UŻYCIA KASZTANOWCA:
ODWAR
Z KORY KASZTANOWCA: 1 łyżkę rozdrobnionej kory zalać 11/2-2
szklankami wody letniej i pozostawić na 1-2 godz. Ogrzewać do
wrzenia i gotować powoli pod przykryciem 5-10
min. Odstawić na 10
min i przecedzić. Pić 1/3-1/2 szklanki 2-3 razy dziennie przed
jedzeniem
w nieżytach przewodu pokarmowego, mało nasilonej
biegunce, owrzodzeniu jelita grubego i
obecności
krwi w kale.
WYCIĄG
Z KASZTANOWCA (Herbapol) sporządzany ze świeżych, niedojrzałych
owoców: dawki 20-40 kropli do 1/2 łyżeczki w 1/4 szklanki wody lub
soku owocowego 2-4 razy dziennie po jedzeniu.
Wyciągi
z niedojrzałych owoców i dojrzałych nasion
służą do leczenia obrzęków pooperacyjnych, pourazowych, zaburzeń
krążenia żylnego kończyn i mózgu, żylaków kończyn i odbytu
(hemoroidów). Podawane są w przypadku udaru, obrzęku mózgu, w
stanach zapalnych żył, przy zakrzepach, zawałach, w profilaktyce
zakrzepicy. Wyciągi z owoców i nasion zmniejszają przepuszczalność
ścian naczyń, przywracają elastyczność naczyniom krwionośnym,
poprawiają krążenie obwodowe, mózgowe i wieńcowe. Usprawniają
krążenie krwi w skórze. Przyśpieszają resorpcję płynów
surowiczych w miejscu obrzęku. Hamują stan zapalny oraz odczyn
alergiczny.
MIESZKANKA PRZECIWOBRZĘKOWA: mieszać 50 g kwiatów lub liści kasztanowca, 30 g ziela krwawnika i 20 g ziela nostrzyka. Półtorej łyżki ziół zalać dwiema szklankami ciepłej wody i powoli ogrzewać pod przykryciem do wrzenia lub postawić nad parą na 30 minut i wypić w dwu porcjach miedzy posiłkami. Stosować w kontuzjach, obrzękach urazowych, podskórnych i wynaczynieniach.
OKŁAD
PRZECIWOBRZĘKOWY: zmieszać 50 g rozdrobnionych kwiatów lub liści
kasztanowca, 30
g ziela hyzopu i 20 g liści babki. Zarobić z wodą
na papkę 3-6 łyżek ziół i 1 łyżkę płatków
owsianych,
ogrzewać w naczyniu, przenieść na płótno, przyłożyć na chore
miejsce i owinąć.
NALEWKA
SPIRYTUSOWA: ze świeżych kwiatów stosuje się do
pędzlowania swędzących wysypek,odmrozin i oparzeń.
Źródło: J. Górnicka
Źródło: J. Górnicka
Brak komentarzy:
Publikowanie komentarza