![]() |
Źródło: Internet |
Rupert
Sheldrake w swojej książce Nowa
nauka życia
stawia hipotezę, iż wszystkie systemy są regulowane nie tylko
przez znane czynniki energetyczne i materialne, lecz także przez
niewidoczne pola
organizujące.
Pola
te są przyczynowe, ponieważ służą jako schemat form i
zachowań.
Pola te nie mają energii w zwykłym sensie tego słowa, ponieważ efekty ich działania wykraczają poza bariery czasowe i przestrzenne, odnoszące się normalnie do energii. Oznacza to, że ich wpływ jest równie silny z daleka, jak z bliskiej odległości.
Pola te nie mają energii w zwykłym sensie tego słowa, ponieważ efekty ich działania wykraczają poza bariery czasowe i przestrzenne, odnoszące się normalnie do energii. Oznacza to, że ich wpływ jest równie silny z daleka, jak z bliskiej odległości.
Zgodnie
z tą hipotezą za każdym razem, gdy jeden przedstawiciel danego
gatunku uczy się nowego zachowania, przyczynowe pole tego gatunku
zostaje zmienione, choćby nawet była to zmiana bardzo drobna.
Jeśli
zachowanie powtarza się wystarczająco długo, jego „rezonans
morficzny ” wpływa na cały gatunek.
Sheldrake
nazywa tę niewidzialną matryce „polem
morfogenetycznym”, od morph,
„forma”
i genesis, „powstający”.
Działanie tego pola zawiera w sobie „działanie na odległość”
zarówno w czasie, jak i przestrzeni. W odróżnieniu od formy
determinowanej przez prawa fizyczne poza czasem, zależy ono od
morficznego rezonansu w poprzek czasu.
Oznacza
to, że pola morficzne mogą przenosić się w czasie i przestrzeni i
że wydarzenia przeszłe mogą wpływać na inne wydarzenia
gdziekolwiek indziej. Przykład tego podaje Lyall Watson w swojej
książce
Fala życia:
biologia świadomości, w której opisuje to, co nazywa się teraz popularnie Zasadą Setnej Małpy. Watson odkrył, że kiedy grupa małp poznaje jakieś nowe zachowanie, nagle małpy na innych wyspach, nie komunikując się między sobą w żaden „normalny” sposób, również wykazują znajomość tego zachowania.
biologia świadomości, w której opisuje to, co nazywa się teraz popularnie Zasadą Setnej Małpy. Watson odkrył, że kiedy grupa małp poznaje jakieś nowe zachowanie, nagle małpy na innych wyspach, nie komunikując się między sobą w żaden „normalny” sposób, również wykazują znajomość tego zachowania.
Dawid
Bohm twierdzi w artykule opublikowanym przez pismo Revisions, że to
samo zjawisko zachodzi w fizyce kwantowej. Mówi on, że eksperyment
Einsteina-Podolsky’ego-Rosena wykazał istnienie nielokalnych albo
subtelnych połączeń pomiędzy odległymi cząsteczkami. System
stanowiłby więc całość i pole formatywne nie mogłoby być
przypisane tylko cząsteczce. Mogłoby być przypisane tylko całości.
W ten sposób coś przytrafiającego się odległym cząsteczkom
wpływałoby również na formatywne pole innych cząsteczek.
W
tym samym artykule Rupert Sheldrake konkluduje: „Tak
więc proces kreatywny, dający początek nowym myślom, przez które
realizują się nowe całości, podobny jest w tym sensie do
kreatywnej rzeczywistości, która daje początek nowym całościom w
procesie ewolucyjnym. Proces kreatywny może być widziany jako
sukcesywny rozwój bardziej skomplikowanych całości wyższego
rzędu, odbywający się poprzez łączenie oddzielnych dotychczas
części.”
Informacje w polu morfogenetycznym
Na
jakich zasadach pozbawione wzroku termity wiedzą jak zgodnie, całą
społecznością budować kunsztowne i świetnie wyposażone gniazda?
Jak olbrzymie stada ptaków lub ławice ryb mogą równocześnie
zmieniać kierunek, przy czym pojedyncze osobniki nie obijają się o
siebie? Jak to się dzieje, że kolejne pokolenia laboratoryjnych
szczurów potrafią szybciej niż poprzednicy wydostawać się z
pułapek? […]
Z
polem morfogenetycznym wiąże się też pojęcie „formatywnej
przyczynowości”.
Jest
to, wg Sheldrake’a zdolność każdego organizmu do przekazywania
pamięci o często powtarzających się zdarzeniach poprzez
zapisywanie ich w polu morfogenetycznym, a następnie przekazywanie
tej informacji potomkom i innym organizmom żywym poprzez aktywny
kontakt z ich polami tego rodzaju. Przekazywanie to odbywa się w
oparciu o zjawisko rezonansu morficznego.
Zjawisko
to, polega na tym, że jeśli jakaś
krytyczna liczba osobników określonego gatunku nauczy się jakiegoś
zachowania lub uzyska określone cechy organizmu, to automatycznie –
dzięki rezonansowi morficznemu – są one dużo szybciej nabywane
przez pozostałych osobników tegoż gatunku.
Szybkość przyswajania w takich przypadkach trudno wyjaśnić
naturalnymi procesami uczenia się. Co ciekawe, badania potwierdzają,
że im większe zagęszczenie osobników danego gatunku, a co za tym
idzie pól morfogenetycznych, tym intensywniejszy rezonans morficzny.
Źródło: Barbara Ann Brennan
Brak komentarzy:
Publikowanie komentarza