MIÓD - wspaniały pokarm, naturalny lek na wiele dolegliwości.

Źródło: Internet

Miód - słodki produkt spożywczy, wytwarzany w warunkach naturalnych głównie przez pszczoły (miód pszczeli) oraz przez nieliczne inne błonkówki, m.in. osy z podrodziny Polistinae, poprzez przetwarzanie nektaru kwiatowego roślin miododajnych, a także niektórych wydzielin występujących na liściach drzew iglastych. Miód pszczeli różni się składem od miodu wytwarzanego przez inne owady. Osy np. pobierają nektar także z roślin trujących dla człowieka, stąd wytwarzany przez nie miód nierzadko jest przyczyną ciężkich zatruć.

Miód jako naturalny produkt spożywczy, wysokokaloryczny, konserwujący i leczniczy znajduje zastosowanie od wielu tysięcy lat. Już w zapiskach sumeryjskich sprzed 4000 lat zalecano miód jako produkt odżywczy i leczniczy. Hipokrates stosował miód w sporządzaniu maści, słodzeniu wywarów ziół. Jego uczniowie opracowali ponad 300 recept z miodem.

Starożytni Grecy spożywając duże ilości miodu, uważali, że zapewnia im siłę, zdrowie, długowieczność. Miód ceniony był także w Egipcie. Królowa Kleopatra do pielęgnacji swej urody zażywała kąpieli z oślego mleka i miodu. Awicenna, uczony arabski w dziele "Canon medicine" zaliczył miód do ważnych leków. Przez wiele wieków miód był produktem do słodzenia oraz do wytwarzania napojów alkoholowych. Nasz kraj ma bardzo długą tradycję w produkcji miodu pitnego.

Ogólne właściwości miodu:

Jedną z cenniejszych właściwości miodu jest jego działanie na drobnoustroje chorobotwórcze dla człowieka (wysokie działanie bakteriobójcze). Pozytywny wpływ miodu na serce i układ krążenia znany jest od dawna. Przyczynia się do zahamowania procesu miażdżycowego. Działanie na układ oddechowy - właściwości antybiotyczne miodu, przeciwzapalne, wykrztuśne i odnawiające. Stosowany w leczeniu stanów przeziębieniowych, chrypki, kaszlu, zapalenia gardła, zapalenia zatok i kataru. Wyraźne, pozytywne działanie na wątrobę i drogi żółciowe. Odtruwa organizm. Stosowany przy leczeniu cukrzycy, kamicy nerkowej, pęcherzu moczowym, przy ostrym i przewlekłym zapaleniu nerek. Poprawia czynności wydzielnicze i motoryczne jelit, reguluje czynności trawienne żołądka, poprawia przemianę materii, przyspiesza gojenie wrzodów. Uodparnia organizm. Zalecany w leczeniu zapalenia spojówek, rogówki, jęczmienia. Miód przyspiesza gojenie ran, oparzeń i odmrożeń. Wzmacnia układ nerwowy, działa uspokajająco, poprawia samopoczucie i nastrój. Stosowany w leczeniu nerwic, apatii, depresji, pobudzenia, jak i wyczerpania nerwowego, bezsenności. Łagodzi skutki stresu. Miód zmniejsza szkodliwe działanie używek takich jak kawa, herbata, tytoń, alkohol.

Skład miodu pszczelego:

Najliczniejszą grupę związków stanowią węglowodany: glukoza (ok. 34%), fruktoza (ok. 39%) oraz maltoza (ok. 7%).

Kwasy organiczne: glukonowy, jabłkowy, kwas bursztynowy, octowy, szczawiowy, cytrynowy. Olejki eteryczne: wyższe alkohole alifatyczne, aldehydy i ketony, estry oraz związki polifenolowe.

Barwniki: karotenoidy, β-karoten i ksantofil.

Białka: pochodzące głównie z gruczołów ślinowych pszczół enzymy, np. inwertazę, powodująca rozpad sacharozy do glukozy i fruktozy, α-amylazę i β-amylazę powodujące przemianę polisacharydów do dekstryn, a następnie do cukrów prostych oraz oksydazę glukozy powodującą utlenianie glukozy do kwasu glukonowego. Powstały w ten sposób nadtlenek wodoru posiada właściwości antyseptyczne.

Miód zawiera również mikroelementy: potas, chlor, magnez, fosfor, wapń, żelazo, mangan, kobalt.

Zawiera także witaminy: A, B1, B2, B6, B12, C, kwas foliowy, kwas pantotenowy, biotynę oraz flawonoidy. Ważnym składnikiem są ziarna pyłku roślin, z których nektar został zebrany.

Miód zawiera również wodę: w zależności od jego pochodzenia zawartość wody wynosi przeciętnie 14-16% w miodach nektarowych i 15% w miodach spadziowych.

Wartość kaloryczna miodu waha się w granicach 320-330 kcal.

Typy miodu:

W zależności od surowca, z jakiego powstał miód, możemy wyróżnić miody:

• nektarowe (kwiatowe)
• spadziowe
• nektarowo-spadziowe lub spadziowo-nektarowe

Miód nektarowy - pozyskiwany przede wszystkim z nektaru jednej rośliny, tuż po zakończeniu jej kwitnienia. Nazywany jest miodem odmianowym (lub monokwiatowym). Nosi on nazwę rośliny, z której pochodzi, np. rzepakowy, lipowy, akacjowy itd. Natomiast miód zebrany z wielu roślin jest miodem wielokwiatowym.

Miód spadziowy - może byc pozyskiwany z drzew iglastych (jodła, świerk, sosna, modrzew) oraz z liściastych (topola, brzoza, lipa, klon, akacja, osika, dąb, wierzba, buk, jawor, głóg, leszczyna, śliwa, czereśnia).

Miód nektarowo - spadziowy - jest miodem wytworzonym z dwóch naturalnych surowców: nektaru i spadzi.

Miód może mieć konsystencję płynną (wtedy nosi nazwę patoka) lub stałą (krupiec) i barwę od białej, poprzez jasnożółtą do brunatno-brązowej.

SMACZNEGO  ! 

Źródło i opracowanie: Dariusz Fitzermann