SKRZYP POLNY - zioło na wiele dolegliwości. Cenne źródło krzemu.

Źródło: Internet

Skrzyp polny (łac. Equisetum arvense) to roślina lecznicza, która rośnie dziko w Polsce – spotkać go można na wilgotnych łąkach, polach, miedzach, kartofliskach, przydrożach, skarpach, nasypach kolejowych. 
Z tego powodu jest traktowany jako uciążliwy chwast, tymczasem jest to roślina, która dzięki swoim właściwościom leczniczym znalazła zastosowanie w medycynie.

To popularne ziółko ma długą listę korzyści zdrowotnych, wspartych przez szeroki wachlarz badań pochodzących z całego świata.

Skrzyp polny potrafi bardzo skutecznie absorbować różne minerały i dlatego zawiera je w sobie. Obok zarodków i kiełków pszenicznych jest dobrym źródłem mikropierwiastka krzemu, który uczestniczy w budowie kolagenu.

Kolagen zaś to największe białko organizmu człowieka. Występuje w skórze, kościach, rogówce oka oraz naczyniach krwionośnych, nadając im odporność na uszkodzenia mechaniczne.

Ponadto skrzyp polny zawiera spore ilości witamin (mi.in. witaminę C) i soli mineralnych (m.in. sole potasu) niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Zawarta w skrzypie, krzemionka rozpuszczalna w wodzie ma wpływ na różne procesy metaboliczne organizmu ludzkiego. Związki krzemu utrzymują prawidłową elastyczność i odporność naskórka, błon śluzowych, tkanki łącznej i kości, regulują przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych, hamują odkładanie się w nich tłuszczów oraz wywierają korzystny wpływ na aktywność hormonalną ludzi starszych. Ważną rolę krzemionka odgrywa w procesach zwapniania i zabliźniania ognisk gruźliczych, zwłaszcza w płucach. Dlatego rośliny zawierające dużo krzemionki były dawniej powszechnie stosowane w leczeniu gruźlicy. Znajdująca się w odwarach rozpuszczalna w wodzie krzemionka wchłania się dobrze w przewodzie pokarmowym i wydala głównie z kałem. Część krzemionki przechodzi do moczu, gdzie pełni funkcję jednego z koloidów ochronnych, przeciwdziałających krystalizacji niektórych składników mineralnych w drogach moczowych.

Skrzyp uzupełnia także niedobory innych pierwiastków, jak potas i magnez, oraz niektórych mikroelementów.

Ziele skrzypu zwiększa krzepliwość krwi i działa przeciwkrwotocznie. Pobudza także w nieznacznym stopniu wzrost liczby krwinek czerwonych oraz podnosi poziom hemoglobiny.

Utrzymuje elastyczność naskórka, zapobiega starzeniu się skóry oraz łamliwości paznokci i wypadaniu włosów, dlatego znajduje dość szerokie zastosowanie w kosmetyce. W ciągle trwających badaniach nad aktywnością biologiczną skrzypu polnego wykazano, przeciwutleniające działanie różnych ekstraktów ze skrzypu, które ograniczały aktywność wolnych rodników. Zaobserwowano związany z działaniem przeciwutleniającym wpływ ochronny na wątrobę flawonoidowych składników skrzypu.

Dodatkowe zalety spożywania skrzypu polnego:

• silny przeciwutleniacz, reaguje na wolne rodniki tlenowe usuwając je z systemu
• posiada właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne
• przeciwdziała łupieżowi skóry głowy
• pomaga przy gojących się ranach, owrzodzeniach oraz stłuczeniach, wspomaga bowiem regenerację tkanek
• wzmocnia skórę, włosy oraz paznokcie. Pomaga przy likwidacji łojotoku, trądziku, wyprysków
• działanie moczopędne – dla osób ze skłonnością do kamicy nerkowej oraz stanów zapalnych dróg moczowych
• przeciwdziała krwotokom z narządów wewnętrznych
• łagodzi bóle reumatyczne

Kiedy zrywać skrzyp polny i jak go suszyć?

Skrzyp polny jest rośliną wieloletnią, dorastającą do 40 cm wysokości. Wytwarza dwa rodzaje pędów - pędy zarodnionośne i pędy płonne. Umiejętność ich odróżnienia jest bardzo ważna, gdyż surowcem zielarskim są jedynie pędy płonne.

Pędy zarodnionośne skrzypu polnego są o zabarwieniu jasnobrunatnym lub czerwonawym. Wiosną, od marca do maja, w kłosach wytwarzają się brunatne zarodniki, a po ich dojrzeniu kłosy te obumierają.
Pędy płonne skrzypu polnego są zaś zielone i okółkowo rozgałęzione, szorstkie i żeberkowane, pokryte liśćmi, nie ma na nich zaś kłosów zarodnionośnych. Przypominają swoim kształtem gęsto rozgałęzione choinki. Rozwijają się pod koniec wiosny, po zaschnięciu pędów zarodnionośnych, i pozostają na roślinie aż do jesieni.

Pędy płonne skrzypu polnego można zbierać przez całe lato, ale najcenniejsze jako surowiec zielarski są te, zebrane od połowy lipca do końca sierpnia. Wówczas bowiem występuje w nich największe stężenie kwasu krzemowego, odpowiedzialnego za lecznicze właściwości skrzypu polnego.

Pędy płonne skrzypu ścina się bez dolnej części brunatnej, na wysokości 10-15 cm. Zebrane pędy należy suszyć pod przykryciem, tak aby nie straciły zielonej barwy.

Odwar ze skrzypu polnego: ziele (2 łyżki) zalewamy wodą (2 szklankami), gotujemy 15 min. i przecedzamy, pijemy 2-3 razy dziennie.

Herbata stosowana przy reumatyzmie i artretyzmie

Składniki: 30 g liści brzozy, 20 g ziela skrzypu, 10 g ziela krwawnika, 10 g ziela złotej rózgi, 10 g ziela pokrzywy, 10 g owocu jałowca, 10 g wyżliny ciernistej
Sposób wykonania: 2- 3 łyżki ziół zalać i 1 l wrzącej wody, przykryć i macerować przez noc. Rano zagrzać, pić na ciepło.

 

Skrzyp polny można zakupić w następujących formach:

• jako ziele i możesz kupić go tutaj
• jako sok, który możesz nabyć tutaj
• lub można podczas spacerku samemu go nazbierać w letnich miesiącach.