MELISA LEKARSKA - właściwości i działanie. Nie tylko na sen :)

Melisa lekarska (Melissa officinalis) jest rośliną od dawna stosowaną w medycynie ludowej ze względu na zróżnicowane właściwości prozdrowotne.
Uprawiana jest zarówno na plantacjach, jak i w ogrodach pszczelarskich.

Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty są drobne, początkowo żółtawe, z czasem bielejące, wyrastają w kątach liści. Melisa jest rośliną miododajną, cenną jako pożytek dla pszczół. Kwiaty są zapylane przez pszczoły i inne błonkówki. Roślina wydziela dość intensywny zapach cytryny, który wabi pszczoły.

Melisa jest zielem, które zarówno dobrze smakuje, jak również jest skuteczne w wielu schorzeniach.

Surowcem zielarskim są zarówno liście jak i ziele melisy.

Liście melisy zawierają substancje wykazujące działanie antyoksydacyjne. Należą do nich polifenole oraz witamina C, E i beta-karoten. Melisa zapobiega uszkodzeniu błon komórkowych przez wolne rodniki tlenowe. Zawiera olejek eteryczny, w skład którego wchodzi m.in. geraniol, linalol i cytronelol oraz garbniki, żywice, goryczki i niewielkie ilości glikozydów, kwasy organiczne oraz śluzy.

Zalety spożywania melisy lekarkiej:

• pozytywnie wpływa na układ nerwowy, zalecana w bólach głowy, przy zespole przewlekłego zmęczenia oraz depresji
• działa na bezsenność
• pomaga przy nadciśnieniu
• korzystnie działa przy dolegliwościach ze strony układu pokarmowego takich jak wzdęcia, gazy, nerwica żołądka, zaparcia
• wspomagająca leczenie nadczynności tarczycy
• wykazuje działanie przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne
• płukanie jamy ustnej wyciągiem z liści melisy hamuje rozwój bakterii bytujących w jamie ustnej i powodujących zapalenie dziąseł
• zapobiega miażdżycy, wykazano bowiem, że picie herbatki z melisy zmniejsza poziom cholesterolu we krwi
• opóźnia procesy starzenia się organizmu
• stosowana zewnętrznie w postaci okładów łagodzi urazy, owrzodzenia, obrzęki, ukąszenia owadów oraz bóle stawów
• w ciąży pomaga zmniejszyć pojawiające się nudności i stany nerwowe. A pita w trakcie karmienia piersią ma działanie mlekopędne.
  
  

Kiedy zrywać melisę i jak ją suszyć?

Całe pędy melisy przeznaczone na surowiec zielarski można zbierać dwukrotnie: pierwszy raz tuż przed kwitnieniem, na początku czerwca, drugi – po kwitnieniu, pod koniec sierpnia. Pędy ścina się kilka centymetrów nad ziemią, pozostawiając nasadę pędu, z której wyrosną kolejne przyrosty. Pojedyncze liście można zbierać wielokrotnie, przez cały sezon wegetacyjny, w miarę ich przyrastania. Zbiory najlepiej przeprowadzać w suche, słoneczne dni, w godzinach popołudniowych, wtedy rośliny zawierają najwięcej olejków eterycznych i są najbardziej aromatyczne. Suszenie liści powinno przeprowadzać się w ocienionym, suchym i przewiewnym miejscu, w temperaturze nie wyższej niż 35 st.C, tak, aby blaszki liściowe pozostały zielone, miały zapach cytryny i nieco gorzkawy smak.