Melisa
lekarska (Melissa officinalis) jest rośliną od dawna stosowaną w
medycynie ludowej ze względu na zróżnicowane właściwości
prozdrowotne.
Uprawiana jest zarówno na plantacjach, jak i w ogrodach pszczelarskich.
Uprawiana jest zarówno na plantacjach, jak i w ogrodach pszczelarskich.
Kwitnie
od czerwca do sierpnia. Kwiaty są drobne, początkowo żółtawe, z
czasem bielejące, wyrastają w kątach liści. Melisa jest rośliną
miododajną, cenną jako pożytek dla pszczół. Kwiaty są zapylane
przez pszczoły i inne błonkówki. Roślina wydziela dość
intensywny zapach cytryny, który wabi pszczoły.
Melisa jest zielem, które zarówno dobrze smakuje, jak również jest skuteczne w wielu schorzeniach.
Melisa jest zielem, które zarówno dobrze smakuje, jak również jest skuteczne w wielu schorzeniach.
Surowcem
zielarskim są zarówno liście jak i ziele melisy.
Liście
melisy zawierają substancje wykazujące działanie antyoksydacyjne.
Należą do nich polifenole oraz witamina C, E i beta-karoten. Melisa
zapobiega uszkodzeniu błon komórkowych przez wolne rodniki tlenowe.
Zawiera olejek eteryczny, w skład którego wchodzi m.in. geraniol,
linalol i cytronelol oraz garbniki, żywice, goryczki i niewielkie
ilości glikozydów, kwasy organiczne oraz śluzy.
Zalety
spożywania melisy lekarkiej: 

- pozytywnie wpływa na układ nerwowy, zalecana w bólach głowy, przy zespole przewlekłego zmęczenia oraz depresji
- działa na bezsenność
- pomaga przy nadciśnieniu
- korzystnie działa przy dolegliwościach ze strony układu pokarmowego takich jak wzdęcia, gazy, nerwica żołądka, zaparcia
- wspomagająca leczenie nadczynności tarczycy
- wykazuje działanie przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne
- płukanie jamy ustnej wyciągiem z liści melisy hamuje rozwój bakterii bytujących w jamie ustnej i powodujących zapalenie dziąseł
- zapobiega miażdżycy, wykazano bowiem, że picie herbatki z melisy zmniejsza poziom cholesterolu we krwi
- opóźnia procesy starzenia się organizmu
- stosowana zewnętrznie w postaci okładów łagodzi urazy, owrzodzenia, obrzęki, ukąszenia owadów oraz bóle stawów
- w ciąży pomaga zmniejszyć pojawiające się nudności i stany nerwowe. A pita w trakcie karmienia piersią ma działanie mlekopędne.
Kiedy
zrywać melisę i jak ją suszyć?
Całe
pędy melisy przeznaczone na surowiec zielarski można zbierać
dwukrotnie: pierwszy raz tuż przed kwitnieniem, na początku
czerwca, drugi – po kwitnieniu, pod koniec sierpnia. Pędy ścina
się kilka centymetrów nad ziemią, pozostawiając nasadę pędu, z
której wyrosną kolejne przyrosty. Pojedyncze liście można zbierać
wielokrotnie, przez cały sezon wegetacyjny, w miarę ich
przyrastania. Zbiory najlepiej przeprowadzać w suche, słoneczne
dni, w godzinach popołudniowych, wtedy rośliny zawierają najwięcej
olejków eterycznych i są najbardziej aromatyczne. Suszenie liści
powinno przeprowadzać się w ocienionym, suchym i przewiewnym
miejscu, w temperaturze nie wyższej niż 35 st.C, tak, aby blaszki
liściowe pozostały zielone, miały zapach cytryny i nieco gorzkawy
smak.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz